Het dorpsleven van Sagada

Het busstation voor bussen die naar het noorden rijden is maar vijf minuten lopen van onze inn, dat scheelt weer een taxirit. De bus valt mee, omdat we gehoord hadden dat de bussen geen airco hebben waren we even bang dat het een lokale Fillipijnse bus zou zijn. In die bussen hebben we eerder gezeten en die hebben houten bankjes, en passen we niet met ons knieeen tussen. Dat is prima voor een lokale rit van een uur, maar voor zes uur erg ongemakkelijk. Maar gelukkig zijn de stoelen die van een grote touringcar. De wagenziekte pillen werken goed, want de rit is inderdaad duizelingwekkend, de weg in de buurt van Baguio is door landverschuivingen op veel plekken helemaal weggevaagd en je rijd dus op onverharde weg, langs de rand van de afgrond.

De zes uur durende rit voelt als een eeuwigheid want je kunt door de vele bochten helemaal niks doen, zelfs geen boek of krant lezen. We proberen wat te slapen om de tijd te doden en we stoppen gelukkig ook twee keer voor een toiletstop en lunch. Als we in Sagada aankomen zijn we helemaal klaar met de rit.

Sagada is een piepklein dorpje met maar 1500 inwoners waarvan de meeste leven van toerisme. Het is een dorpje om verliefd op te worden; in een vallei liggen huisjes en 1,5 straat, aan die straat liggen guesthouses en kleine restaurantjes.

De restaurantjes serveren eten dat allemaal zelf gemaakt wordt, vers brood en verse yoghurt met aardbeien voor ontbijt, taarten voor in de middag na een lange wandeling, heerlijke sandwiches en veel Fillipijns eten voor de avond. Het lukt ons een kamer te krijgen bij George's Guesthouse, aan het eind van de straat. Het guesthouse is vol behalve de twee penthouse kamers op het dak, die zijn eigenlijk voor groepen van zes mensen maar wij mogen een van de kamers hebben voor de prijs van twee personen. De kamer is heel simpel maar gigantisch groot, met eigen badkamer met semi-warme douche en een groot dakterras. We kijken uit over het dorp en de bergen achter de vallei.

Het is prachtig, het weer verandert per uur, en het uitzicht is iedere keer weer anders qua lucht en qua kleur, we blijven maar foto's nemen. En bovenop dat alles is het hier een flink stuk kouder, dus het voelt als een warme zonnige Nederlandse zomerdag en dat betekent dat je kan ontbijten en lunchen op terrasjes in de zon, waar je in de rest van de Fillipijnen in een uur levend verbrand zou zijn.
De eerste dag besluiten we te genieten van de culinaire heerlijkheden en ons fantastisch uitzicht op het dakterras. Alle tijd om ons blog bij te werken, want gek genoeg heeft dit piepkleine dorpje overal internet. Erg instabiel, maar wel internet.

Aan het eind van de middag reserveren we bij het toerismecentrum een gids voor de volgende dag, die gaat ons twee grotten laten zien waarvan een volgestapeld is met de lijkkisten waar Sagada zo bekend om staat. De eerste grot is een kwartiertje lopen vanaf het dorpje, onderweg koopt de gids nog wat kerosine voor de gaslamp die hij meegenomen heeft.
De grot is een 50 meter hoog, en overal liggen lijkkisten, we vragen ons af hoe de bevolking ze zo ontzettend hoog in de grot weet te krijgen en onze gids legt uit dat ze hele lang ladders maken om de kisten zo hoog te plaatsen.

De gids stelt voor om via het grottenstelsel naar de andere grot te lopen waar allerlei mooie formaties zijn.

Wat we ons dan niet realiseren is dat dit de tocht is die in onze reisgids omschreven staat als: 'The King of Sagada's cave adventures; suitable only for the reasonably fit and couragous, is the cave connection. The three- to four hour tour is defnitely not for the claustrophobic'. En dat heeft Mer geweten, we klimmen en klauteren twee uur lang door kleine gangetjes, over glibberige rotsen en moeten ons een aantal keer omhoog hijsen langs een afgrond of laten afzakken in het donker. Michiel vind het geweldig maar Mer is doodsbang na haar val in Vietnam. Onder de modder en kleerscheren komen we uiteindelijk in de Sumaging Cave, het was de klim wel waard, het is prachtig in de grot. Een ondergrondse rivier heeft allerlei vormen in het steen gesleten, we waden door het water, steeds verder naar beneden de grot in om al het moois te zien.

Eenmaal buiten de grot gekomen lopen we de drie kwartier terug naar het dorpje, onderweg zijn er prachtige uitzichten over de rijstvelden.

De dag erna gaan we zonder gids een wandeling maken, we hadden gepland om eerst lekker uit te slapen want we zijn alle twee doodmoe en hebben overal in onze armen spierpijn. Helaas zijn er zes gasten in de kamer naast ons gekomen en die zetten om zes uur 's ochtends de TV keihard aan, we doen daarna geen oog meer dicht. Een beetje brak gaan we ontbijten enlopen we via de kerk, en de begraafplaats naar de Echo Valley, waar er tientallen doodskisten aan de rotsen hangen. Zie het midden van de staande foto, daar hangen in het midden aan touwen de lijkkisten.

Daarna een paar uur lopen naar een prachtig uitzichtpunt op een berg ver buiten het dorpje. De reisgids is niet heel concreet over de te lopen route, dus we slaan op een gegeven moment een zandweg in, wat gelukkig de juiste blijkt. Tot het allerlaatste moment is het uitzicht maar zo-zo, pas bij de top zien we een verbluffend dal met rijstvelden, kleine dorpjes en werkende mensen in het veld.

Nadat we goed en wel uitgepuft zijn beginnen we aan de terugweg en komen er toeristen aanlopen naar 'ons' plekje. Mooi op tijd, want de wolken trekken over het dal en het zicht wordt steeds minder. Op de terugweg lopen we een flink stuk om naar een restaurant, maar daar is niemand en gaan we onverrichter zake terug. In Sagada hebben we wat lekkers gegeten en hangen de rest van de tijd om en rond het guesthouse.

De volgende dag ontbijten we weer lekker bij het Yoghurthuis; beroemd om zijn zelfgemaakte romige yoghurt en het balkon aan de straatkant waar je kan genieten van ontbijt of lunch terwijl het dorpse leven beneden aan je voorbij trekt. Omdat het uitzicht twee dagen eerder, toen we uit de grot kwamen gekropen, mooi maar bewolkt was gaan we terug, maar dit keer een wandeling via een ander dorpje.

We lopen vanaf ons guesthouse vrijwel meteen de vallei met rijstvelden in en via kleine paadjes en dorpshuizen door naar de vallei die we eerder gezien hebben en maken daar nogmaals foto's. Zoals al zo vaak gezien hier staat de berm en omstreken in de brand, een windvlaag maakt van het smeulvuur een flinke bosbrand en we haken af om terug te gaan.

Op de terugweg lopen we langs de 'Lemon Pie' een piepklein (letterlijk, de stoelen en tafels zijn ongeveer 35 cm hoog van de grond) restaurantje dat thee en koffie met, wederom, zelfgemaakte citroentaart serveert, hmmm! De eigenaresse is een stokoude dame met grijs haar en een tandenloze glimlach. Op de terug weg rent er een klein meisje op Marilyn af en grijpt haar hand, als Michiel de camera pakt om van het aandoenlijke tafereel een foto te maken komt er nog een vriendinnetje die Mer's andere hand pakt, zijn ze niet lief?


De dagen vliegen hier om en het is alweer onze laatste avond, ons favoriete restaurant is helaas al twee dagen dicht, dus we dineren in een leeg restaurant en pakken daarna onze spullen in. We hebben de bus van acht uur 's ochtends om, als alles goed verloopt, inclusief een overstap zo'n 12 uur later in Vigan aan te komen. Een stadje nog een stuk noordelijker in Luzon.

Reacties

Reacties

Doris de Jonge

Alweer, vol bewondering, genoten van jullie zoveelste avontuur. Met een been net uit het gips en twee krukken zou ik niet ver komen vrees ik. Macaber maar fascinerend die vele doodskisten. De klimatologische omstandigheden zijn kennelijk zeer geschikt voor conservering. Nog veel veel plezier en mooie vergezichten, take care. Het einde van deze reis komt zo langzaam in zicht. Hartelijke groeten, Doris

Astrid

Wat een bizondere foto,s van de grot, dat kun je je niet voorstellen dat zoiets tot stand kan komen, we zijn ook niks gewend hoor, wat geweldig om dit allemaal mee te maken.
Nog even goed genieten hoor, want jullie reis begint langzamer hand z,n eind te naderen.
veel groetjes van ons uit Terheijden

Danielle

wat een schattige kindjes, lieve foto Mims :)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!