We hebben om 's ochtends zeven uur de bus naar Nha Trang, het is een beetje onduidelijk hoe lang de bus erover doet, de verhalen varieeren van tussen de 3,5 tot 7 uur. We gaan maar uit van het laatste, en zorgen voor een kussen om te slapen op de bus en dan kan alles alleen maar meevallen. We worden opgehaald door een een minibusje die overvol zit, gelukkig horen we van de andere mensen op de bus dat dit gelukkig niet de bus is waar we helemaal mee naar Nha Trang gaan rijden, ach je weet maar nooit hier. We worden afgezet bij een grotere touringcar en vertrekken uiteindelijk om kwart voor acht.

De weg is ontzettend slecht en slingert door de bergen, eigenlijk kan je maar beter niet uit het raam kijken en erop vertrouwen dat de chauffeur dit al tientallen keren gedaan heeft. Maar het uitzicht is prachtig. We stoppen onderweg bij een wegrestaurant voor lunch en komen om een uur of twee in Nha Trang aan. We willen dit keer graag verblijven in onze eerste keus uit guesthouses, dus snellen de bus uit voor alle toeristen uit. Jammer genoeg zit het guesthouse al vol wat betreft de goedkope kamers, maar als we een nacht in een dure kamer slapen en de volgende ochtend wisselen kunnen we blijven. Erg fijn, het guesthouse staat bekend om zijn fantastische ontbijten, moderne schonen kamers en de vriendelijke familie die het runt en Engels spreekt! Dat is voor het eerst in Vietnam.

Onze kamer moet nog schoongemaakt worden dus gaan we lekker een ijsje eten bij een Italiaanse ijssalon aan de overkant. Nha Trang is erg toeristisch en heeft daarom naast Hanoi en Saigon de meeste westerse restaurants van Vietnam. Dus Mer heeft er al helemaal zin in, even een pauze van alle noodles. We hebben voor onze reis van veel mensen gehoord over het heerlijke Vietnamese eten, maar er nog weinig van ontdekt. De meeste menu's in restaurants zijn erg eenzijdig, noodles of rijst met vis, inktvis en af en toe koe of kip. Maar het is altijd maar de vraag wat je precies krijgt en vaak zit je op botjes te kauwen of vlees dat leer lijkt. Alleen het nationale gerecht Pho, noodlesoep, is altijd een veilige keuze, varierend van ok tot smakelijk. De beroemde loempia's hebben we helaas ook nog weinig kunnen proeven, die staan zelden op de kaart.

Het strand is prachtig, bijna helemaal verlaten en de golven zijn erg hoog en breken vlak voor de kust, erg leuk om in te zwemmen. We gaan samen de zee in en Mer vraagt zich al af waarvoor er helemaal geen vrouwen in het water zijn, dat wordt gauw duidelijk. De golven zijn zo sterk dat je helemaal mee gezogen wordt naar de bodem en al gauw komt ze een keer boven zonder bikini topje! Gelukkig biedt Michiel de helpende hand, maar er zijn dus weinig vrouwen die tegen de sterke stroming in zwemmen. We hebben niet veel budget over dus gaan 's avonds in een Vietnamees restaurant eten om geld te besparen, maar wat een domper, het eten is niet vers en slecht. Het is een van de slechtste maaltijden tot nu aan toe.

De volgende dag huren we een motor en gaan een stuk rijden langs de kust op weg naar een natuurlijke baai. Onderweg stopppen we in Nha Trang bij een oceanisch museun waar ze een aantal succesvolle fokprogramma's hebben om tropische vissen te fokken. Ze hebben grote aquaria met allerlei tropische vissen, haaien, schildpadden etc. Er is ook een gebouw met 60.000 soorten vis, schelpdieren en koraal op sterk water en uitleg (in het Vietnamees) over tsunami's en de manieren waarop Vietnamese vissers vissen.

Rond de baai moeten nog veel oude militaire tanks uit het strandzand steken, maar die kunnen we niet vinden. Jammer, dat had waarschijnlijk voor mooie plaatjes gezorgd. Mer rijd ons terug naar het stadje, waar voor de kust een soort Hollywood-achtig eiland ligt (de naam Vinpearl is in gigantische witte letters op een berg te zien) waar een kabelbaan naar toe gaat over het water. We bedenken dat het waarschijnlijk wel leuk is om erheen te gaan om te lunchen en rond te kijken, maar eenmaal aangekomen bij het loket schrikken we ons dood van de prijzen. En blijkt het dat gehele eiland van een eigenaar is en je dus niet kunt kiezen in restaurants, sterker nog - je moet hier al afrekenen voor een menu. Dit is niet wat we willen dus gaan we ergens in de stad lunchen.

's-Middags besluiten we naar een natuurlijk modderkuuroord te gaan. We slingeren over een onverhard weggetje langs de rivier weg van de stad, en staan stom verbaasd als we aankomen op een gigantisch parkeerterrein. Het kuuroord is modern, en doet niet onder voor een kuuroord dat je in Nederland vind. We krijgen handdoeken en worden tegen een helling aan in een houten bad geplaatst dat gevult wordt met warme modder. Terwijl we uitkijken over de rivier en de in mist gehulde bergen aan de overkant van de rivier badderen we in modder die rijk is aan mineralen. Na het modderavontuur, krijgen we een heet mineraal bad van water en uiteindelijk mogen we rondzwemmen in het warme en koude zwembad. Heerlijk, we gaan helemaal rozig weer richting de stad.
En besluiten vanavond goed te gaan eten en gaan naar een Italiaans restaurant voor een heerlijke ovenpizza, hmmmm, wat kan Westers eten heerlijk proeven na zoveel weken rijst en noodles. Danielle is vandaag jarig, dus we chatten met Wendy om af te spreken wanneer de familie bij elkaar zit en we als verassing kunnen bellen. En spreken een back-up plan af als ons simkaartje weer eens niet werkt. Daarna wachten totdat het tijdsverschil klopt, het is namelijk 6 uur later bij ons. Gelukkig werkt het en kunnen we Danielle verrassen en een fijne verjaardag wensen.

We willen nog een aantal dingen in de stad zien, dus huren de motor nog een dag. Er is een prachtige pagoda met een gigantische grote witte buddah die uitkijkt over de stad. Eenmaal daar aangekomen proberen verkopers bij de pagoda ons af te zetten. Door heel Vietnam betaal je 2000 dong (ongeveer 8 cent) om je motor te parkeren en dan wordt deze bewaakt. Hier vragen ze 40 cent, en ze willen ze ons wijsmaken dat dat inclusief de toegang tot de tempel is. We hebben nog nergens in Vietnam toegang hoeven betalen voor een tempel, die zijn altijd gratis. Michiel vraagt zijn geld terug en rijd de motor, onder luid protest van de parkeerwachter en alle verkoopsters, naar een parkeerplaats aan de overkant van de weg waar je de normale prijs betaald. Later lezen we in een reisgids dat hier gewaarschuwd wordt voor het afzetten van toeristen, bedelen en zakkenrollers. Het gaat maar om 32 cent, maar we zijn er mooi niet ingestonken.

De pagoda is rustig en beeldschoon, we lopen de 152 treden op een steile trap naar boven naar de levensgrote liggende buddha en boven op de berg staat de gigantische witte buddha, waar ook nog een altaar is gemaakt in de sokkel. De sokkel wordt van buiten omringd door portretten van 6 monniken die als protest tegen het bewind in 1962 zichzelf in de brand hebben gestoken en aan hun verwondingen zijn overleden. Na de pagoda gaan we naar Cham towers, de Cham zijn een bevolkingsgroep die ooit erg welvarend waren en een aantal typerende tempels heeft gebouwd. De tempels zijn vrij klein van binnen, maar worden nog steeds actief gebruikt door de Cham mensen, of wat er van hen over is. Want er is door de tijd heen veel van hun bevolkingsgroep uitgemoord.

We gaan nog naar een baai die extreem mooi schijnt te zijn, maar die is niet veel mooier dan waar we zelf verblijven. Dus gaan we terug naar ons guesthouse om ons om te kleden en naar ons 'eigen' strand te gaan.

We hebben de laatste dag in Nha Trang een snorkeltrip geboekt - we gaan niet duiken omdat we op Phu Quoc er al achter zijn gekomen dat er zo weinig van het zeeleven over is dat het het geld niet waard is. We zijn erg benieuwd wat we met snorkelen gaan zien. We worden door een minibusje opgehaald en naar de haven van Nha Trang gebracht. Daar liggen allerlei snorkel-schepen te wachten. Op onze boot gaan maximaal 20 mensen mee, op de andere boten die even groot zijn gaan er 50 mee. Hutje mutje op elkaar en met keiharde muziek varen ze de haven uit. Wij hebben gekozen voor een rustige trip waar je echt kan snorkelen.
We stoppen 1,5 uur later bij een eiland en een prachtig rif, ondanks dat het weer vrij slecht is en het hard waait springen we allemaal enthousiast het water in. Na een half uur zijn Michiel en ik nog de enige in het water, maar er is super veel te zien. We zien zelfs een baracuda en een aantal soorten vissen die we nog niet kennen. Als we uit het water gaan blijkt dat de hele boot al een hele tijd op ons aan het wachten is en we varen meteen weg naar een ander eiland waar we gaan lunchen. Na de lunch springen we weer in het water met een paar andere, maar die zijn net zo snel weer het water uit. Er is hier een stuk minder vis, maar we zien wel een groep van vier baracuda's en een aantal pipefish. Ook nu gaan we meteen weer weg als wij aan boord klouteren. We gaan naar nog een ander eiland, hier liggen alle feestboten, het is een gigantisch kabaal, iedereen op de boot wil naar een andere kant van het eiland waar het rustiger is, maar helaas mogen daar geen boten aanmeren. We krijgen Vietnamese koffie met fruit en wachten tot de feestboten weg zijn.

Het was een erg leuke dag en we hebben tien keer meer vis en vissoorten gezien dan bij het eerdere duiken. We hebben de avond ervoor buskaartjes via ons guesthouse gekocht voor de nachtbus naar Hoi An, een bus met een soort bedden. Na het snorkelen gaan we terug naar ons guesthouse om ons backpacks in te pakken, wat te eten en dan is de bus er al. We zijn een van de eerste op de bus, en hebben plaatsen helemaal achterin. Daar zijn vijf dunne bedden naast elkaarr. Het ligt ok, maar we kunnen niet recht op zitten, dus we blijven maar liggen. Aan de reactie van een hoop andere toeristen te merken hebben we niet de allerslechtste plaatsen, sommige mensen kunnen helemaal niet liggen. Het wordt een lange nacht met een snurkende Vietnamees, een andere man met een telefefoon die steeds afgaat en een ziek Koreaans meisje naast ons.