Na een paar uur op het strand liggen en bier drinken strompelen we naar de bushalte. Uiteraard komt de bus 3 kwartier te laat, en zelfs de verkoper van onze buskaartjes vindt het spannend of-ie nog komt. De bus lijkt wel een ijsko-kar, het is zeker 10 graden kouder dan buiten en we kleden ons dik aan met sokken, windjack en dubbele handdoeken. We dommelen snel weg en worden rond 6 uur wakker, vlak voor Bangkok. De bus doet er twee uur langer over dan verwacht.

Daar pakken we een bus naar de andere terminal, wat dankzij de spits bijna 2 uur duurt. Daar vinden we de bus na enig zoeken (uiteraard zijn er 2 loketten '23') de juiste bus en vertrekken we enige uren later dan geplanned naar een grensstadje in Thailand bij Cambodja.

Uiteindelijk komen we rond 16h aan vlak voor de grens en houden we het voor gezien; we regelen (te duur) vervoer achter op motors van een Thais stel naar een (M/H)otel, waar we een belachelijk grote kamer krijgen voor een paar euro, en een zwembad ernaast. We wassen het stof af en gaan vroeg slapen, want morgen willen we de grens zo vroeg mogelijk over.

Om 6.30 wakker pakken we de laatste spullen weer in en gaan we om de hoek op zoek naar eten.

Daar vinden we uiteindelijk wat slappe broodjes, en zien we de eerste monikken die zingen als dank voor het gekregen eten.

We pakken een tuk tuk naar de grens, die we vervolgens niet weten te vinden ('where is the border?' Antwoord is 'large or small bottle?') maar uiteindelijk wel. Daar begint een schouwspel aan corruptie en schreeuwende mensen,

Zoals te verwachten worden we met de tuk tuk bij de 'consulate' gedropt voor een visum, maar we weigeren en uiteindelijk vinden we onze weg. De Thaise grens is geen probleem, maar daarna begint de corruptie: we moeten extra betalen voor een 'express visa', maar we weigeren. We hebben echter haast, maar geen zin om extra te betalen. Na ruim een kwartier geeft de douanier het op en krijgen we toch onze visa, als we om de hoek van het kantoor gaan zitten zodat we geen andere toeristen inlichten dat ze het 'extra' geld helemaal niet hoeven te betalen.

Na het krijgen van ons visa barst de grensdrukte los: hele stammen trekken 's ochtends naar Thailand en we krijgen het een en ander ervan te zien.

We nemen niet de 'free tourist shuttle' maar lopen naar een taxi en regelen voor relatief een spotprijs een rit rechtstreeks naar Siem Reap. Want de bus gaat voor een dollar minder pas zes uur later.

De rit die 4 uur zou moeten duren is na 2 uur voorbij, en half verdwaasd stappen we in een tuk tuk naar een hostel. Daar hebben we voor een prikkie (4 USD) een basic kamer. Geen plafond, en de muren zijn bamboe matten, maar de matras is goed en het is gelegen in een mooie oud Franse koloniale villa.

Aangezien we 'te vroeg' in Siem Reap zijn besluiten we maar wat rond te lopen. Via het postkantoor (postzegels voor Mer) naar 2 tempels; Wat Bo en Wat ???.

Mer wordt door een monnik van 23 jaar aangesproken. Hij vertelt over zijn afkomst op het platteland en waarom hij monnik is. Erg leuk kletsen met een monnik en hij wil zijn Engels oefenen, wat verbasend wekkend goed is. We steken hem uiteindelijk nog wat geld toe want jonge monniken studeren en missen 's ochtends de kans eten te ontvangen van de gemeenschap en lijden dus vaak honger.

Na de tempels lopen we naar het hostel en douchen we. We lopen naar de roof top bar, een prachtige ruimte met grote loungestoelen en pullen bier voor een halve dollar. We werken de blog bij, poolen/snookeren wat en drinken teveel :)

Morgen op naar Ankor Wat!